Sana maugma an sakong pagluwas

Sa higdaan kan itim na bayong,

An puno sa luwas nin bintana sa harani,

Nalingawan ko an pangaran nin puno,

An mga pandok nin mga bisita nabibistuhan ko sa tanog,

Dakul an mga hapon nagdadalagan an sine sa mata ko sa angog,

An mga bayong an patalastas sa pasali nin nag-aging panahon,

Paros, sakong pighahalat, paborito kong bisita,

Dai ako an lawas, osipon kan paros,

Dai ako an isip,

Pighiling ko an chanting beads ko sa mesa, kataning baso nin tubig,

Ako an lasa nin tubig, hinghing nin paros,

Haaa, kun pigsunod ko sana an paisi ni Krishna,

dai dipisil an pagluwas sa atop kan bintana.

An hadok nin mga dahon na naghadok sakuyang pisngi,

Gare kublit na sakong pighahanap,

Igwa pa akong uhaw na hapot an simbag,

An mga aki ko buda makuapo, an hirak ko sainda,

Sana saindang mabidbidan an lasa kan tubig.

Agom, kun ika buhay pa, baka ika sakong nalingawan sana,

Sana rumdom mo an sakong habilin sakong pagluwas,

Mapatawad mo sana ako sakong paglingaw,

Iparumdom mo sako na mapalad kita na kita nagkamidbidan,

Kun sisay an lasa kan tubig, dai tabi paglingawan.

Sarong hapon nagkakaskas sakong pagdalan nin mga imahe nin naghihirong tubig,

Wumasiwas kamot ko sa pag-abot kan baso kan tubig sa mesa,

Sarong dalugdog an sakong nadangog,

Pig-apod ko sakong mga apo, hali sa balon sakuyang tingog,

Si agom, ini maluya na man saiyang kwarto,

Daing mga padyak nagpamati sakong talenga,

Naghibi na ako sa pagdalan kan sine,

Kan sarong aki na nag-aataman sa mga baka an napaagi.